الست بربکم قالوا بلی
این خداوند متعال بود، که از روز اول باب آشنایی را با ما را گشود و خود را به ما نشان داد واین آشنایی را در یک حس درونی ذاتی به نام "فطرت" در وجود انسان به ودیعه نهاد.
کشش به سوی حق تعالی اکتسابی نیست و چون احساس گرسنگی، نیاز به آموزش و استدلال ندارد. اما باید توجه داشت که همان طور که مصرف غذای نامناسب و مضر، حس گرسنگی و اشتهای به غذای مناسب را از بین می برد، گاهی این نیاز فطری نیز بدرستی جواب داده نمی شود و نیاز است تا با پرهیز و معالجه به مسیر مناسب خود بر گردد.
عمل کردهای نادرست فکری، اخلاقی و رفتاری خود حجابی بر فطرت توحید گرای انسان شده و او را از مشاهده جمال حق محروم می کند. اگر به ندای فطرت و خواسته هایش پاسخ صحیحی ندهیم و به سوی غیر او توجه کنیم، شعله های فروزان فطرت به خاموشی می گراید. حال درمان چیست؟
باید توجه داشت که تنها یک شعار است که می تواند فطرت توحیدی را در انسان شکوفا کرده و جمال زیبای الهی را در منظر دیدگان دل، قرار دهد و آن کلمه " لا اله الا اللّه است .
دیدگاه (0)