ارتباط با خدا

اذکر الله ذکراَ کثیرا

به یاد خدا

ذکر و یاد خدا صرفاً زبانی نیست بلکه یادآوری خدا و صفات کمال او است . ابعاد وجودی انسان هر کدام ذکر خاص خود را دارد

ذکرفکر و اندیشه آن است که  او را عالم و خالق و قادر و رازق و ... بدانیم  و بی توجهی به این صفات غفلت و اعراض از ذکر است هرچند انسان نا او را به زبان هم بیاورد.

ذکر خُلق آن است که انسان  رنگ الهی بگیرد. آراسته شدن به تواضع، فروتنی، خضوع و خشوع در مقابل پروردگار نیز همان  ذکر او ست و کبر و غرور اعراض از ذکر.

ذکر اعضاء و جوارح حرکت آن ها بر اساس خواست الهی است. زبان را به راستی حرکت دادن ذکر خدا و دروغ اعراض از ذکر او است.

دائم الذکر کسی است که در تمام ابعاد وجودی بیاد او و در تمام لحظات زندگی متوجه او باشد و این کاری بس دشوار است.

انحراف فکر و توجه نمودن  به قدرت، علم و زیبایی های غیر خدایی  و رنگ گرفتن  روح به صفات ناپسند  و انجام رفتار ناشایست و برخلاف میل خداوند و رضایت او،  تماماَ اعراض از ذکر خداوند است که پیامدهای ناپسند و ناگواری به دنبال داشته و انسان را  از بهرمند شدن از آثار ذکر محروم می گرداند.